Web irritaties

Als nieuwsjunk check ik een paar keer per dag Nu.nl en wat las ik daar recent voor leuks? Goed nieuws: Amy Winehouse stopt binnenkort met optreden in verband met gezondheidsproblemen.
Lees het betreffende bericht en je ziet dat onze Amy de laatste tijd nogal eens in het nieuws is geweest: Amy valt bodyguard aan, Amy slaat fan, Amy in ziekenhuis, Amy uit ziekenhuis… Guttogut. Who gives a f*ck anyway?



Nummer 1 met stip!
Amy is dit jaar met stip binnengekomen op nr. 1 van de Q-List of Most Irritating Media People (waarop verder vaste waarden prijken als Gordon, Emile Ratelband, Wilders en die ADHD-kok Pierre Wind, om er maar een paar te noemen) en doet mijn bloeddruk regelmatig naar ongezonde waarden stijgen.

Met name de dames in mijn kennissenkring lopen helemaal weg met deze knuffeljunk. Niet alleen noemen zij wat Amy doet abusievelijk ‘soul’ (nee dames, Aretha Franklin, dat is soul), ook vinden velen haar ‘een dijk van een wijf’ en ‘lekker stout’ (met dank aan Heleen van Royen, die overigens ook op de Q-List voorkomt).

Miss Winebar, ik zou er een column over kunnen schrijven, maar mijn huisarts ontraadt het mij ten zeerste. En bovendien de gewaardeerde columnist Nico Dijkshoorn heeft dat al voor mij gedaan. Thanx Nico, way to go!

Ja maar, wat heeft dat nu met 23 Dingen te maken – ik hoor het jullie vragen.

Nou, allereerst vond ik al YouTubend onderstaande parodie, dus heeft het toch ook weer te maken met Ding 16.



Nieuwe Web 2.0 toepassing?
Verder vind ik een weblog bij uitstek een medium waarin je stelling moet durven nemen, ook al is het een Bieb Blog.
Maar vooral bracht het mij op het briljante idee van een nieuwe Web 2.0 personalisatie toepassing: het Media Filter waarbij je namen kunt invoeren van mensen waarover je nooit meer iets online wil lezen.

Moet volgens mij te realiseren zijn. Of is het toch wachten op Web 3.0?

Ding 16 (YouTube, deel 1)

Ik ben geen fervent YouTubegebruiker. Ik kan gewoon het geduld niet opbrengen om langer dan een paar minuten achter mijn monitor naar matig beeldmateriaal te kijken, terwijl ik lekker hangend op de bank op mijn breedbeeldtelevisie dingen in DVD-kwaliteit kan zien.

Paradox
Tegenwoordig worden HD-tv en grote LCD-schermen als het summum van hoogwaardig kijkgenot ervaren. Hoe is dat dan toch te rijmen met het massasucces van YouTube waar onscherpe filmpjes nog kleiner dan een A6je gretig bekeken worden?

Snelle fun
Omdat er denk ik van alles te vinden is voor iedereen die snel wat ‘fun’ op zijn computer wil bekijken. Effe lachen met een sketchje van Hans Teeuwen of een stukkie uit Koefnoen? Je vindt het op YouTube en voor een paar minuutjes maakt het niet uit dat de kwaliteit vaak ondermaats is.
Bovendien is er -als je maar genoeg blijft klikken- van alles te vinden waarvan je niet eens wist dat het bestond (of dat het ergens nog überhaupt te zien was – zie hieronder). En in dat geval wordt de irritatie over de beeldkwaliteit overruled door het genoegen van het weerzien.


YouTube is beslist een avontuurlijke grabbelton voor mensen die tijd over hebben.
Aangezien het hier in de bieb cucumber time is, beschik ik over die tijd en ga ik tussen de bedrijven door op nader YouTube onderzoek uit. Jullie horen er meer van.

(Wordt vervolgd)

Cucumber Time

Zo, ik ben weer bij. Achterstand ingehaald en pas over een week of drie word ik geacht mijn licht te laten schijnen op Ding 15 en 16.

Aangezien de kantoortuin steeds ontvolkter raakt en de komkommertijd nu lijkt aan te breken, zal ik het toch niet kunnen laten af & toe iets aan dit prachtblog toe te voegen. Want als ik één Ding leuk vind van de 23, dan is het wel mijn hernieuwde enthousiasme voor het bijhouden van een weblog.

Mijn voornemen is dan ook om in de komende weken alvast uitgebreid en in stukjes commentaar te leveren op Ding 16 (want Ding 15 vind ik persoonlijk niet zo interessant).

Betekent in de praktijk dat ik lekker in de stille momenten volstrekt legitiem filmpjes kan gaan bekijken op YouTube :-)

Ding 14 – Instant Messaging

Over Ding 14 kan ik kort zijn: ik gebruik het niet. Nog nooit gechat of geMSNd and proud of it. Ik vind de babbel- en blah blah cultuur één van de grote uitwassen van de hedendaagse samenleving. Er wordt verschrikkelijk veel oppervlakkig ‘gecommuniceerd’, maar of het de communicatie over het algemeen echt ten goede komt, daar heeft deze cultuurpessimist zo zijn twijfels over.

Tuurlijk, al die nieuwe communicatiemiddelen kunnen een zegen zijn voor mensen die in een sociaal isolement zitten en ook als bibliotheektoepassing zie ik zeker mogelijkheden naar onze moderne, veeleisende klant toe. Maar persoonlijk heb ik dus nix met Instant Messaging. Ik heb ook niet de behoefte om continu online of bereikbaar te zijn in welke vorm dan ook.

Uiteraard is Internet een fantastisch middel om je vragen beantwoord te krijgen. Ik aarzel dan ook niet om rechtstreeks contact met iemand op te nemen en bevind me met enige regelmaat op forums. Maar als ik wil communiceren, dan doe ik dat het liefst gewoon ‘ouwerwets’ via de e-mail. Of nog beter: gewoon 1-op-1, face-to-face.

(En dat laatste dan ook nog bij voorkeur met mensen die geen mobieltje bij zich hebben, want die zitten vaak de hele tijd te koekeloeren of ze nog geen SMS-je ontvangen hebben)

Ding 13 – Online kantoortoepassingen

OK, ik zie de mogelijkheden en het gemak dat online documenten kunnen bieden (discussiestuk door iedereen van commentaar te voorzien, online agenda e.d.), maar dat gaat t.z.t. toch allemaal onderdeel uitmaken van onze Bieb Wiki?

Overigens zijn er –zoals in de 23 Dingen helptekst al wordt gemeld- nog meer met Google Docs vergelijkbare (en uitgebreidere) online tools, zoals Zoho en Scribd. Laatstgenoemde tool accepteert meer formats, maar heeft dan weer als nadeel dat de mogelijkheid om samen aan een document te werken niet aanwezig is, wat nu juist zo’n sterk punt is van Google Docs.

En daar word ik nogal eens een beetje moe van: er zijn inmiddels zoveel varianten op een thema dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Behalve dan na uitgebreid onderzoek en uitproberen wat voor jouw specifieke behoeften het beste programma is.

Mogelijke privé toepassing?
Wat ik altijd doe als ik een verre reis maak, is mezelf een document mailen met daarin tips & weblinks, belangrijke contactgegevens, nummers van paspoorten, visa en creditcards enzo als een soort veiligheidsbackup voor noodgevallen.
Kan ik natuurlijk voortaan via Google Docs doen, maar waarom zou ik? Mijn gehanteerde methode bevalt me al jaren prima.

En hoe veilig of kwetsbaar zijn dergelijke gegevens eigenlijk als je ze online zet? Ben momenteel het boek 'Cel' van Charles den Tex aan het lezen over iemand die ten prooi valt aan identiteitsdiefstal via Internet, vandaar.

Soms houd ik de Dingen gewoon het liefst bij het oude…

Nòg meer Dingen!

Als surfend kwam ik toevallig dit PDF document tegen van Kennisnet.nl.

Negen pagina’s met uiteenlopende Web 2.0 tools die met name bedoeld zijn voor het maken van dynamische werkstukken in het onderwijs.
In eerste instantie dus vooral interessant voor collega’s die in de educatieve hoek werkzaam zijn. Maar ook voor iedereen die nòg meer wil weten over Web 2.0 Dingen.

Geen dank, ik dacht ik geef het maar even door. Doe er je voordeel mee - of niet.