Lowlands again (+ leuke Internet Tip)

Een van de leukste verrassingen van Lowlands 2008 vond ik het optreden van Santogold.

Ik had al wat ronkende recensies gelezen over haar debuutalbum, maar de cd tot op heden niet nader onderzocht. Nadat ik de videoband had teruggespoeld direct achter de pc gekropen en haar debuut-cd gedownload. Inderdaad heel leuke muziek, met name de nummers in de electro dancesfeer (prijstracks: ‘Shove it’ en ‘Anne’).

Mixtape
Over die mevrouw wilde ik wel eens wat meer weten en al surfend kwam ik toevallig op dit blog terecht waar uitgebreid reclame wordt gemaakt voor een alleen al door de tracklist intrigerende mixtape. Moest ik natuurlijk ook hebben!
De blogger in kwestie bleek de bijna 80 minuten durende mix van 35 tracks ter download gezet te hebben op SendSpace. En daar wilde ik het eens even met jullie over hebben.

Gemak dient de mensch
Het komt nog wel eens voor dat ik een groot bestand per mail wil versturen en dan heb ik bij mijn provider Zeelandnet al snel een probleem, want de maximaal toegestane grootte van een bijlage is 5 Mb. En da’s niet veel. Natuurlijk kun je dan dingen als Pando gebruiken, maar waarom ingewikkeld doen als het ook makkelijk kan?

Gratis parkeren
Via SendSpace kun je namelijk gratis en zonder aanmelden of inloggen maximaal 300 Mb -snel uitgerekend al gauw zo’n 60 MP3tjes- op hun server parkeren. Je krijgt dan een URL die je naar geinteresseerden kunt doorsturen en die kunnen op hun beurt desgewenst de file(s) in kwestie weer downloaden.
Je geuploade bestanden blijven minimaal 14 dagen op de SendSpace server staan. Is er na die periode geen downloadactiviteit meer, dan verdwijnen ze uit de lucht. Voor de lol zelf even die leuke mixtape als ZIP-pakketje hiero op SendSpace gezet. Dus wie binnenkort een feestje heeft…

Maar ook voor niet-muziekliefhebbers kan SendSpace een uitkomst zijn. Zou het zeker ff checke.

Renate zegt OK
Enne, wie denkt dat dit weer de zoveelste nerdy Q-tip is: Renate (die een Powerpoint presentatie t.b.v. Karolien heeft geupload) sloeg SendSpace gelijk op in haar Favorieten en was naar eigen zeggen “helemaal blij” met mij. Kijk daar doe je het toch voor :-)

Never mind the Sex Pistols…

‘Ouwe Lullen Moeten Weg’ zongen Van Kooten & De Bie ooit in een persiflage op de toen heersende punk rage. Ik moest er aan denken toen ik een videosamenvatting zag van Lowlands met daarin The Sex Pistols.

Oké, die mannen waren in 1977 verantwoordelijk voor één verpletterende klassieker; hun LP ‘Never mind the bollocks – Here’s the Sex Pistols’ staat ook nu nog als een huis en geldt onverminderd als de Moeder Aller Punkplaten.

Zelfparodie
Maar om dik 30 jaar na dato op je 52e nog spugend & snerend de punk uit te hangen heeft iets genants & onechts. Bij Iggy Pop (die zelfs al dik over de 60 is) geloof je het nog, bij Johnny Rotten zie je dat het onmiskenbaar fake is en gaat het gevaarlijk richting zielige zelfparodie. Net zo ongeloofwaardig als Daltrey en Townshend die nu nog ‘Hope I die before I get old’ zingen…

Easy money
Punk was destijds een logische mix van jeugdige rebellie & agressie in het keiharde Thatcher-tijdperk en bestond voor 80% uit attitude en voor 20% uit muzikaliteit. Maar de tijden zijn inmiddels veranderd, zo ook de lichaamsomvang van de heren Pistols. De heren waren overduidelijk even de jaccuzi uitgekropen om makkelijk in te cashen op een heersende nostalgiegolf waarbij allerlei 'bejaarde bands' hun comeback maken. No future? My ass!

Zo kan het ook!
Gelukkig zagen we daarna hoe het wel moet, bij optredens van hedendaagse bands als Editors, Yeasayer, Iron & Wine en Elbow. Nix attitude, maar bezieling, vernieuwing en durf waren hier de sleutelwoorden.
Zelfs de oudgedienden van The Presidents of the USA klonken in hun (pret)punkmomenten heel wat strakker en gemotiveerder dan Rotten & Co anno 2008.

Ooit had de Pistols-punk de slagkracht van een fragmentatiebom, nu is het nog slechts nat kruid in losse flodders. Dus oprotten Johnny en nooit meer terugkomen!

NASCHRIFT
Oplettende lezertjes zal het zijn opgevallen dat er steeds meer niet-23-Dingen postjes in dit blog verschijnen. Dat heeft alles te maken met Ding 24, waarover t.z.t. meer.

Ding 18 – Virtuele boekenkast met LibraryThing

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: kan me voorstellen dat echte boekenfanaten hiermee weglopen, maar persoonlijk heb ik heel weinig met dit Ding.

Sowieso heb ik geen boekenkast (het merendeel van mijn boeken is in gemeenschap van goederen opgegaan in de uitgebreide collectie van mevrouw Q), dus heb ik ook niet echt de behoefte om er virtueel eentje aan te leggen.

Maar goed, ik heb dus wel netjes mijn huiswerk gedaan en via LibraryThing twaalf boeken erbij gezet die tot mijn persoonlijke klassiekers behoren en waarvan ik sommigen zelfs meerdere malen herlezen heb. De drie standaarwerken over mijn favoriete bandje The Beatles raadpleeg ik ook nog met enige regelmaat.

Boekentips
Mag ik het dan hier verder bij laten? Ik snap het principe en ik begrijp ook dat anderen hier lol aan kunnen beleven, maar om nu weer een profiel aan te gaan maken en tags toe te kennen aan iets waar ik toch nooit meer naar kijk, dat gaat me iets te ver.
Goeie boekentips krijg ik wel gewoon via vrienden en een paar gewaardeerde collega’s. En als ik zelf iets aardigs gelezen heb, meld ik dat wel via mijn blog. Klik maar op de tag ‘boekentip’ hieronder.

Tot slot: misschien een idee om de Keuze van het Personeel virtueel te presenteren à la LibraryThing?

Ding 17 - Bekijk een typische Web 2.0 site

Over dit Ding kan ik kort zijn, want heb ik mijns inziens in eerdere blog postjes al zijdelings becommentarieerd. Maar ik ben niet te beroerd om dit in een gecondenseerde versie nog eens te herhalen.

In mijn postje van 28 mei, ‘De toekomst van maatwerk’ tipte ik al de website van de BBC als een goed Web 2.0 voorbeeld, omdat daar alle onderdelen naar eigen smaak zijn aan te passen en desgewenst in of buiten beeld gehouden kunnen worden.

Verder ben ik door het 23 Dingen traject nóg enthousiaster geworden dan ik al was over Flickr. Driekwart jaar geleden gestart met het uploaden van wat foto’s om eens uit te vogelen hoe dat nou precies werkte. Inmiddels ben ik behoorlijk verslingerd geraakt en er wekelijks wel een paar keer mee bezig. Daardoor alleen nog maar meer mogelijkheden ontdekt en vooral hoe buitengewoon gebruiksvriendelijk Flickr is opgezet. Niet voor nix werd Flickr vorig jaar beloond met een Web 2.0 Award in de categorie Photos & Digital Images.

Klik op de Flickr tag onderaan dit berichtje en je krijgt al mijn eerdere postjes over dit onderwerp keurig op een rij.

Kijk, Lees & Luister Experience

Soms klikken dingen op een wonderlijk leuke manier in elkaar.

Op zoek naar enig verantwoord kijkvoer in deze tv-komkommertijd vond ik verstoft in een la een videoband die ik bijna een jaar geleden had opgenomen. Daarop de documentaire ‘The man they made God’ over het (te korte) leven van gitaargigant Jimi Hendrix. Hoewel ik zijn free form gitaargeweld op mijn oude dag niet echt meer kan velen, toch zeer te spreken over deze gedegen BBC-documentaire. Daarna maar weer eens zijn debuut ‘Are you experienced?’ in de cd-speler geplempt en ook daar weer ouwerwets van genoten.

De dag erna liep ik –op zoek naar weekendleesvoer- in onze bloedeigen bieb stomtoevallig een heel aardig boek tegen het lijf: ‘Are you experienced?’ (jawel) van William Sutcliffe, in het Nederlands vertaald als ‘Ben je ervaren?'. Heeft absoluut nix te maken met Hendrix, want gaat over een jong, onervaren stel dat drie maanden met rugzakken en een relatiecrisis door India trekt.

Als ik thuis op de bank hardop zit te giechelen, dan kunnen er drie dingen aan de hand zijn: Monty Python is op tv, ik ben enigszins aangeschoten (maar dan echt niet tot lezen in staat) of ik heb eindelijk weer eens een echt humoristisch boek gevonden. In dit geval dus het laatste.

‘Ben je ervaren?’ is al bijna tien jaar oud, maar nog steeds een bij vlagen hilarisch, soms raak geschreven soort ‘Adrian Mole gaat naar India’ dat onder rugzakkers zelf inmiddels tot een cult classic is uitgegroeid. Een grappig feest der herkenning, zeker als je weet dat er in Huize Q prille plannen bestaan om in het voorjaar weer naar India te gaan.

De 235 pagina’s in één ruk uitgelezen op het strand toen het vrijdag onverwacht (na)zomerweer was. En af & toe gemijmerd over Goa.

Jammer dat ik op mijn Ipodje geen Hendrix had staan.