In mijn kinderjaren had ik een boek dat alleen al door de titel intrigeerde: ‘Het plekje dat niemand wist’, over twee jochies die op een geheime plaats in het bos hun jongensavonturen beleven.
Ik heb ook zo’n plekje en ik probeer er minimaal één keer per jaar een middag door te brengen als ik het strand beu ben en de zomerhitte wil ontvluchten.
En gistermiddag was het dus zover. Toen rond het middaguur in de kantoortuin de thermometer de 30 graden grens dreigde te overschrijden, vond ik het welletjes en beloonde ik mezelf met een welverdiende snippermiddag.
Brandnetels & schapenkeutels
Zoals met alle idyllische plekjes moet je er eerst de nodige moeite voor doen, een kilometertje of 10 rijden bijvoorbeeld. Maar als je gaargestoomd bent is het bepaald geen straf om een kwartiertje langs de zeedijk te tuffen met de wind in je haren. Daarna nog enig geploeter door hoog onkruid, brandnetels en schapenkeutels, maar dan volgt de beloning: de ultieme zomerchillplek. Wie hier niet tot rust komt, moet hoognodig naar een therapeut…
Voorzien van een picknicklaken, klein koeltasje en een boek dik tweeenhalf uur doorgebracht aan de rand van een kreek, in de schaduw van een overhangende boom. Met als enige gezelschap een reiger, een aalscholver en een voorbijdobberende roerdomp.
Impulsvrij
Niet alleen de temperatuur en het uitzicht zijn fantastisch, ook de stilte is verpletterend mooi. Die wordt af & toe slechts ‘verstoord’ door een landende watervogel, het geruis van de wind in de bomen en het geblaat van schapen in de verte. Verder is de locatie verstoken van alle mogelijke hedendaagse geluidsimpulsen.
Waar vind je tegenwoordig nog zo’n oase van rust? Ja, de exacte locatie van mijn geheime plekje ga ik natuurlijk niet aan de grote klok hangen. Maar wie ook op zoek wil naar zo’n stiltestekkie, die zou het natuurgebied rond Ford Rammekens eens kunnen checken.
Of dit iets met 23 Dingen te maken heeft? Nee, absoluut niet. Heerlijk toch?
