Het fenomeen weblog houdt de gemoederen in de bieb nog steeds behoorlijk bezig. Sommigen vinden het volstrekte flauwekul die nix toevoegt aan hun werk of leven, anderen zitten mompelend te frutselen aan de lay-out en zijn soms verbaasd en/of enthousiast dat ze iets daadwerkelijk voor elkaar hebben gekregen.
(Er zijn ook incidentele gevallen die zo enthousiast zijn dat ze vlak vóór hun vakantie thuis nog even aan hun weblog sleutelen, het last minute compleet om zeep helpen en vervolgens zwaar balend het vliegtuig instappen…)
Privé uitlaatklep?
Een deel van de biebbloggers heeft blijkbaar moeite zijn/haar weblog te vullen (geen zin, geen tijd, onzekerheid?), anderen gebruiken het als uitlaatklep om hun weekend- of vakantiebelevenissen mee te vullen. En opperhoofd Case ziet het als een ideaal medium om zijn noodlijdende Biebweb-afdeling Kees op de Week mee te updaten. Zoveel menschen, zoveel zinnen, zei mijn grootmoeder zaliger altijd. Of iets in die geest.
Goed voornemen
En ik -zei de gek- ontdek dat ik het zoveel jaren nadat ik er mee gestopt ben toch weer wel leuk vind om af & toe eens wat online te gooien. Maar zo gek als zes, zeven jaar geleden –toen ik er bijna dag en nacht mee bezig was- zal ik het niet meer maken. Bloggen moet namelijk vooral wel leuk blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten