Een paar keer per jaar speel ik toerist in eigen regio en zwerf ik op mijn scheurijzer over ’s Heeren wegen, Zijn B-wegen om precies te zijn. Daarbij is het de sport zoveel mogelijk weggetjes te vinden die ik nog niet eerder met mijn brommertje heb betuft en zo weinig mogelijk autoverkeer tegen te komen.
Min of meer vaste traditie is ter afsluiting van het seizoen het maken van een tochtje langs de stoppelvelden. Een ritje dat me ook altijd een beetje melancholiek stemt, want door de pas gerooide akkers is het eind van de zomer akelig aanwezig en je beseft dat de herfst zich binnen afzienbare tijd gaat aandienen.
Gelukkig was het gisteren een broeierige nazomerdag en 50 kilometer zigzaggen over de weidse vlakten van Walcheren bleek een verfrissend alternatief voor plakkerig strandvertier. Toen ik als contrast met de kale velden bovendien op diverse plekken onverwachte kleurenpracht tegenkwam, was mijn dag helemaal goed. En daar kon zelfs de plotselinge nadering van een onweersfront geen afbreuk meer aan doen.
So thank you Lord! En nu ik U toch aan de lijn heb: kunt U volgend jaar gewoon weer eens een fatsoenlijke zomer regelen?
2 opmerkingen:
Prachtige foto! Zelf genomen?
Je maakt me wel erg nieuwsgierig naar al die verborgen plekjes in Vlissingen en omstreken. Binnenkort ga ik een tijdje verblijven in Vlissingen, dus misschien moet je me maar eens een rondleiding geven?
gr,
Bedankt voor het compliment Karolien.
Kan je natuurlijk wel wat tips van mooie plekjes geven, maar Vlissingen en omgeving vind ik eigenlijk alleen in de zomer echt fantastisch.
Een reactie posten